Ölüm, hayatın acılarını anlamsızlaştırmaya, insanların hayatı bambaşka bir ışığın altında görmelerini sağlamaya muktedir de olsa, insan, yapısı gereği, ölüm fikrini bütün gerçekliğiyle çok fazla içinde barındıramaz. Ölüm, insan ruhunun duvarlarını, oralardaki eski acıları kapatarak bir başka renge boyar ama bir süre sonra, eski boyaları kazımadan badana yapılmış bir duvar gibi insanın ruhundaki asıl renkler yavaş yavaş ortaya çıkar.
Ahmet Altan - En Uzun Gece (sy.144-145)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder