Aynı

Uyandı, gözlerini açtı. Oda ona pek bir şey ifade etmedi; içinden yeni çıktığı o var olmama durumunun derin etkisinden tam sıyrılamamıştı henüz. Zaman ve mekan içindeki yerini saptayacak  enerji bir yana, bunu yapacak istekten de yoksundu. Bir yerlerdeydi... Uçsuz bucaksız yerlerden geçerek yokluktan yeni gelmişti oraya; bilincinin çekirdeğinde sonsuz bir hüzün vardı ama o hüzün güven verici bir şeydi, çünkü ona tanıdık gelen tek duygu buydu. Başka bir avuntuya gerek duymuyordu. 

Paul Bowles - Esirgeyen Gökyüzü (sy.1)